Η ζωή είναι ωραία και τα έχει...μαζί μου!: Πάρτο αλλιώς!

"Οι αποτυχημένοι άνθρωποι υποφέρουν από μια ασθένεια της σκέψης που οδηγεί το μυαλό στο θάνατο. Την ασθένεια αυτή την ονομάζουμε “Δικαιολογία”"-David Schwartz

Οι δικαιολογίες είναι τα παραμύθια που λέμε στον εαυτό μας για να νιώσουμε καλύτερα που δεν αναλάβαμε δράση. Είναι τα εμπόδια που επιννοούμε και χρησιμοποιούμε σαν άλοθι για την έλλειψη φιλοδοξίας, για την επανάπαυσή μας και για την ανεπαρκή εκπλήρωση ανειλλημένων υποχρεώσεων.

Το ρεπερτόριο του επαγγελματία στο είδος είναι αστείρευτο. Βρίσκει δικαιολογίες για τα πάντα. Επεκτείνεται από ασήμαντα γεγονότα έως σημαντικές αποφάσεις ζωής. Εκπαιδεύεται από νωρίς στις δικαιολογίες και όσο μεγαλώνει γίνεται εξπέρ σε αυτές λόγω της εμπειρίας. Κάποια στιγμή, το να δικαιολογηθεί του έχει γίνει ανάγκη και εθισμός. Ένα φυσικό αντανακλαστικό. Δεύτερη φύση. Αποκτά έτσι ένα είδος master στη δικαιολογία. Όμως "Αυτός που είναι καλός στις δικαιολογίες, σπάνια είναι καλός σε οτιδήποτε άλλο."

"Είχε κίνηση στο δρόμο γι'αυτό άργησα" "Τελευταία στιγμή προέκυψε κάτι στο γραφείο και δεν πρόλαβα καν να σε ειδοποιήσω πως δεν θα έρθω στο ραντεβού" "Πέθανε η...γάτα μου" "Νόμιζα πως..." "Είμαι πολύ μεγάλος/μικρός...αν ήμουν νεότερος/μεγαλύτερος θα..." "Αν είχα τη μόρφωσή σου..." "Αν είχα την οικονομική δυνατότητα..." "Είναι πολύ αργά/νωρίς" "Εγώ είμαι ιδιαίτερη περίπτωση ανθρώπου" "Αν ήσουν στη θέση μου θα καταλάβαινες τι περνάω" "Αν δεν είχα τρια παιδιά θα ήταν αλλιώς" "Δεν έχω χρόνο" "Δεν συμφωνεί ο/η σύζυγος" "Είμαι πολύ άρρωστος"

Οι περισσότερες δικαιολογίες φαντάζουν αστείες ή και παράλογες σε αυτόν που τις ακούει και στην πραγματικότητα, του είναι και παντελώς αδιάφορες. Η ουσία είναι πως αυτό που ήταν να γίνει δεν έγινε. Το γιατί δεν έγινε λίγο ενδιαφέρει ως καθόλου. Και σε πολλές περιπτώσεις ο άλλος μένει ξεκρέμαστος τελευταία στιγμή και υποχρεούται να δώσει και λύση στο θέμα μόνος του.

Ο δικαιολόγος όμως βρίσκεται στον κόσμο του. Στη δική του πραγματικότητα. Έχει πείσει τον εαυτό του πως οι περιστάσεις τον αναγκάζουν να μην αποδίδει τα αναμενόμενα. Μάλιστα θα πει ακόμα και "Δεν το λέω για να δικαιολογηθώ. Αυτή είναι η πραγματικότητα." Πιστεύει πως όλος ο κόσμος περιφέρεται γύρω από τον ίδιο. Δεν μπαίνει στη διαδικασία να σκεφτεί πως και άλλοι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τις ίδιες ή και πολύ χειρότερες δυσκολίες από αυτόν και παρόλα αυτά πάντα καταφέρνουν να φανούν αντάξιοι των απαιτήσεων. Πάντα πιστεύει πως η κατάσταση που αντιμετωπίζει είναι η μοναδική και η δυσκολότερη. Είναι πέρα από τα ανθρώπινα όρια και επομένως δικαίως δεν τα καταφέρνει αφού τα πάντα στρέφονται εναντίον του.

Πάντα υπάρχουν γύρω μας δυσκολότερες περιπτώσεις από τη δική μας. Ένας μονόχειρας πρωταθλητής του γκολφ κάποτε είπε σε μια συνέντευξη "Το ένα χέρι και η θετική νοοτροπία θα νικάν τα δύο χέρια και την αρνητική νοοτροπία κάθε φορά." Υπάρχουν άνθρωποι που έμειναν ανάπηροι και βγήκαν δυνατότεροι από τη δοκιμασία και κέρδισαν σε ολυμπιακούς αγώνες. Υπάρχουν άλλοι που είναι αρτημελείς και πάντα τους φταίει η κατάσταση και δεν πετυχαίνουν ποτέ τίποτα στη ζωή τους. Ορισμένοι καταφεύγουν και στο αλκοόλ ή τα ναρκωτικά και παραιτούνται από τη ζωή εντελώς. Η χειρότερη μορφή παραίτησης και αποτυχίας είναι η αυτοκτονία. Άλλοι απλά περιμένουν να δημιουργηθεί από μόνη της μια ιδανική συγκυρία μέσα στην οποία θα διαπρέψουν... "Στις δύσκολες στιγμές άλλοι σπάνε και άλλοι σπάνε...ρεκόρ!" Στην πραγματικότητα η χειρότερη αναπηρία είναι αυτή του μυαλού. Όχι η σωματική.

Όλη η ουσία είναι να μπούμε σε ένα διαφορετικό τρόπο σκέψης. Αντί να ψάχνουμε δικαιολογίες να μην κάνουμε κάτι, να βρούμε ένα λόγο, ένα ισχυρό "γιατί" για να περάσουμε στη δράση. Η δράση θεραπεύει τα πάντα. Θεραπεύει το φόβο και την ανασφάλεια, ανεβάζει την αυτοεκτίμηση και έτσι δεν έχουμε πια την ανάγκη για να δικαιολογηθούμε. Χρειάζεται να βρούμε μέσα μας έναν διακαή πόθο να κάνουμε κάτι με τη ζωή μας. Κάτι που να μας φέρνει δάκρυα στα μάτια. Που θα μας κάνει να ξαγρυπνάμε σχεδιάζοντας το πλάνο δράσης μας. Κάτι που αν δεν πετύχουμε, δεν θα νιώσουμε ποτέ ολοκληρωμένοι σαν άνθρωποι και θα μας βασανίζει για πάντα.

Χρειάζεται να αλλάξουμε λίγο τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα. Μπορούμε ακόμα και την ίδια τη δικαιολογία για να μην περάσουμε σε δράση, να την μετατρέψουμε σε λόγο για να δράσουμε. πχ."Έχω 3 παιδιά, άρα δεν μπορώ να..." "Επειδή έχω 3 παιδιά, πρέπει να κάνω κάτι για να εξασφαλίσω το μέλλον τους. Άρα δεν έχω μόνο ένα λόγω να το κάνω αλλά 3!!!" ή "Αν είχα χρόνο θα μπορούσα να ασχοληθώ με κάτι ακόμα" "Επειδή δεν έχω χρόνο και δεν θέλω να μην έχω ποτέ χρόνο πρέπει να κάνω κάτι να πολλαπλασιάσω το χρόνο μου." ή "Δεν έχω χρήματα..." "Επειδή δεν θέλω να ξαναβρεθώ ποτέ σε αυτή τη θέση να μην έχω χρήματα, πρέπει να αναζητήσω ένα τρόπο να διαφοροποιήσω τα εισοδήματά μου έτσι ώστε να έχω πολλαπλές πηγές εισοδήματος."

Ο δρόμος προς την επιτυχία περνάει έξω από το ναρκοπέδιο με τις δικαιολογίες. Είναι στενός, ανηφορικός, μακρύς και με εμπόδια. Κανένα εμπόδιο όμως δεν είναι θανατηφόρο. Αν επιμείνεις, σηκωθείς και συνεχίσεις θα νικήσεις. Χρειάζεται μόνο να μαθαίνεις και να γίνεσαι καλύτερος στην πορεία. Αλλά αν δεν τα παρατήσεις, κόβοντας δρόμο μέσα από την πλατιά πεδιάδα με τις νάρκες (δικαιολογίες) θα επιτύχεις.

Την επόμενη λοιπόν φορά που θα μπείτε στον πειρασμό να πείτε μια δικαιολογία, σκεφτείτε: "Που θα με οφελήσει; Είναι πραγματική; Πως μπορώ να τη μετατρέψω σε δημιουργική σκέψη; Μπορεί η ίδια αυτή δικαιολογία να γίνει λόγος για δράση;" Και απαντήστε ειλικρινά στον εαυτό σας στις ερωτήσεις αυτές. Ακόμα και αν προκληθείτε αποφύγετε να δικαιολογηθείτε. Απαγορεύστε στον εαυτό σας να απαντάει σε ερωτήσεις που σας απευθύνουν και ξεκινούν από "Γιατί δεν..." Δεν υπάρχει δικαιολογία. Αν κάτι έπρεπε να είχε γίνει και δεν έγινε είστε αδικαιολόγητος. Αποδεχτείτε το, συγχωρέστε τον εαυτό σας και υποσχεθείτε να είστε αποδοτικότερος την επόμενη φορά. Και φανείτε συνεπής. Σχεδιάστε ένα πλάνο δράσης και ακολουθήστε το. Δώστε αξία στον εαυτό σας. Γίνετε γνωστός σαν το άτομο που κάποιος μπορεί να του εμπιστευτεί μια αποστολή και θα την φέρει εις πέρας. Έτσι θα αποκτήσετε εμπιστοσύνη και αυτοεκτίμηση.